


en dan is er weer even stilte
zo tussen twee blokken in
niet dat ik dan niets doe
maar het is zo lekker ongericht
mijmertijd
accutijd
vrij
ookal zijn er nogwel dingen 'te doen'
maar ik ben mijn lijstje dan even kwijt
Een terugblik op het 2e blok, na de eerste stappen in september 2006, liep het niet meer zo soepel,
en of ik het nu echt snap hoe het werkt valt nog te bezien,
dus ‘blog’ ik eerst maar gewoon in mijn ‘digi weekboek’
en vervolgens importeer ik het wel op het net. Kopiëren en plakken gaat wel lukken…
Tweede periode: documentair op het randje van feit en fictie…
Het randje van de werkelijkheid.
Voor mij, een zoektocht in de catacomben van het radboud, de deels onderaardse verbindingsgangen tussen de verschillende complexen.
2753 meter niet ruimte,
waar de geur hangt van vuile was,
de vismaaltijd van gister,
het afval wat nog niet op zijn bestemming is.
Gebruikte, niet afgehaalde bedden
wachtend op een wasbeurt
2753 meter niet ruimte,
die er wel is maar meestal louter functioneel wordt gebruikt,
mensen en dingen doorheen te voeren,
nauwelijks GEZIEN
heel soms wat opgeleukt in het besef dat er ook gewone mensen doorheen lopen
om van het e-N-e gebouw naar het A-ndere- te lopen
In sommige stukken kon ik uren zijn zonder dat er iemand passeerde,
met in de verte het getik van hakken,
het gezoem van de karretjes van de vervoersdienst,
Het geluid van hekken en sleutels, zonder iets te zien.
Flarden van gesprekken gingen aan mij voorbij,
Zonder dat iemand aanstoot nam aan mijn aanwezigheid.
En ergens steeds het gevoel dat al die gebeurtenissen aan de muren kleven,
opgenomen zijn in het muurarchief,
waarbij het maar de vraag is of ze ooit ontdekt zullen worden.
Terwijl ik daar zo rond sloop,
liep,
zat,
stappen telden, l
luisterde,
geuren op snoof,
en met de kilometer teller op de fiets rond reed
kwam ik ook op mijn eigen –1.
Wat wil ik nog hier in ‘deze kliniek en in dit gezondheidszorg gebied’,
de rol die ik er tot nu toe in heb vervuld, is de mijne niet meer.
-1