maandag, 11 augustus, ik probeer iets over onze katendrecht publicatie in stijl hier kwijt te raken maar tekst wordt verbouwd en is niet half zo interessant.
dus verwijs ik jullie naar de plek waar je online kunt kijken en waar de info te vinden is hoe het boekje eventueel te bestellen is
hierin staat devolgende link om een online dummy te bekijken
Monday, August 11, 2008
Tuesday, May 20, 2008
katendrecht ...............
En nu weer even mijn hoofd leeg maken voor katendrecht,
3 van de zes mensen al gesproken, was leuk,
paar heel fraaie kieken mee gekregen en een album waar ik in mag kijken.
Dat is tof,
Een dorp in de stad,
dit vind ik wel een leuk gegeven om mee verder te gaan, deze week weer een paar dagen naar rotterdam,
Op enkele foto's is dat Dorps-achtige ook wel terug te zien,tenminste voor mij maar de vraag is hoe een echte dorpeling daar tegen aan kijkt?
en Wat maakt het dan zo dorps?
is het te zien of zijn het de dingen er omheen, zoals een grotere sociale samenhang, inherent aan de tijd?
Of is het de stad uit de jaren 60? Dit zijn wel leuke dingen om mee door te gaan.
3 van de zes mensen al gesproken, was leuk,
paar heel fraaie kieken mee gekregen en een album waar ik in mag kijken.
Dat is tof,
Een dorp in de stad,
dit vind ik wel een leuk gegeven om mee verder te gaan, deze week weer een paar dagen naar rotterdam,
Op enkele foto's is dat Dorps-achtige ook wel terug te zien,tenminste voor mij maar de vraag is hoe een echte dorpeling daar tegen aan kijkt?
en Wat maakt het dan zo dorps?
is het te zien of zijn het de dingen er omheen, zoals een grotere sociale samenhang, inherent aan de tijd?
Of is het de stad uit de jaren 60? Dit zijn wel leuke dingen om mee door te gaan.
de weg hield even op
Het was wel even een beetje zweten de afgelopen week, het is erg wennen om de consequente achtergrond vorm van de beeldjes waar je een begend beeld van gaat maken weer als stilstaande beelden op een pagina te verwerken.
Zowel in mijn hoofd als voor me op papier.
een stofwolk die mijn aandacht trok nog maar even uit de hand, maar er was zo'n mooi licht, rond een uur of 6 s;avonds en zoveel zand in de lucht, en de vraag is dit wel een kruispunt, een eerste fietstocht door Yangzhou, kijkend, speurend, op me af laten komen, wordt het er een of toch meer, vanaf welke hoogte....... enz enz
Sunday, May 4, 2008
alweer terug van een te gekke plek.....
de wekker stond nog op 6 uur, en ja wat doe je dan, uit de veren maar, slapen kan altijd weer, als blok in slaap gestort gisteravond, het tweede wasje draait, tassen zijn weer leeg en alles werkt nog
ZO en nu dan eens gaan ordenen en selecteren. Dat wordt nog wel een hele puist, het was superrrrrrrr
Tuesday, April 22, 2008
gek beeld
En dan nu op naar china... helemaal tof
nog even mijn usb stickies leeghalen, kom ik dit beeldje weer tegen,
vind ik toch wel een tof beeld.
nog even mijn usb stickies leeghalen, kom ik dit beeldje weer tegen,
vind ik toch wel een tof beeld.
Saturday, April 19, 2008
Friday, April 18, 2008
Bijbloggen,
weer even wennen, en kort de afgelopen periodes ‘bijpraten’.
Gaaf project bij de kop gepakt, zomaar tegenaan gelopen. Tijdens mijn werk in het ziekenhuis in het contact met een patient/client.
Een thema, wat ergens van binnen een soort gevoel gaf van dat ik iets ‘beet’ heb.
Het is wel gek, een onderwerp met snelle en trage onderdelen, dat is de manier waarop ik ze voor mij zelf onderscheid, en probeer ze ook hun gang te laten gaan.
De snelle dingen zijn de gedachten en heel concrete handelingen die bij zo’n ontmoeting aan de orde zijn, een gewoon contact, een handeling een kort gesprekje. Tegelijkertijd gebeurt dieper in mij ook van alles, ik wordt gealarmeerd, belletjes gaan rinkelen en vragen stijgen op en cirkelen rond in mijn hoofd.
Zonder dat ik daar meteen tijd voor heb er iets op te antwoorden, ze blijven rond zingen, beklijven, zakken weg en komen weer
momenten dat ik alweer in het levende leven met andere dingen bezig ben. Boodschappen, de was, eten koken.
En dit zijn dus de trage dingen, af en toe vind ik een begin van een antwoord. Vaker nog een nieuwe vraag.
Ik ga zoeken, kijken er soms ook voorzichtig over praten en laat ze ook een beetje met rust. Ik merk dat het een thema is dat op een bepaalde manier heel dicht bijstaat, maar nog niet zo goed te pakken is. En het is me gelukt in de afgelopen periode om hier ‘onderhuids’ mee aan de gang te blijven.
Ondertussen foto’s makend, lezend, er soms ook helemaal niet -beuwst- mee bezig te zijn. Op momenten van rust is het er dan ook weer wel.
Het heeft me ook wel wat samengeknepentenen tijd gekost, angstzweet, bang dat het zou verdwijnen, ik het kwijt zou raken, maar steeds ook het gevoel dat ik het niet op mijn snelle-brain en doe manier aan moest pakken.
Voor mij bleef het lange tijd een gevoel geven van ‘gokje’. Zo getraind op resultaat, productie, veel, zichtbaar......... antwoorden, oplossingen......
Nu begin ik met een voorzichtige werktitel lijfelijkheid, wat maakt mij / tot wie ik/ jij ben(t).
Hoe pak je het pakketje uit waarmee je in deze wereld ben aangekomen. Het is in tekst misschien nog een beetje vaag maar het heeft wel een gaaf eerste (?) beeld opgeleverd, en een ‘ding’ , thema, om mee verder te gaan.
Hoe zit het de verschillen en overeenkomsten tussen mij en de ander, en hoe je in je leven, je lijf groeit, je wordt wie je in potentie bent,
en hoe zit het nu in deze tijd waarin er zoveel 'ideale' beelden, voor(?)beelden aan ons voorbij komen..... stof tot nadenken en verder doen voor mij
Gaaf project bij de kop gepakt, zomaar tegenaan gelopen. Tijdens mijn werk in het ziekenhuis in het contact met een patient/client.
Een thema, wat ergens van binnen een soort gevoel gaf van dat ik iets ‘beet’ heb.
Het is wel gek, een onderwerp met snelle en trage onderdelen, dat is de manier waarop ik ze voor mij zelf onderscheid, en probeer ze ook hun gang te laten gaan.
De snelle dingen zijn de gedachten en heel concrete handelingen die bij zo’n ontmoeting aan de orde zijn, een gewoon contact, een handeling een kort gesprekje. Tegelijkertijd gebeurt dieper in mij ook van alles, ik wordt gealarmeerd, belletjes gaan rinkelen en vragen stijgen op en cirkelen rond in mijn hoofd.
Zonder dat ik daar meteen tijd voor heb er iets op te antwoorden, ze blijven rond zingen, beklijven, zakken weg en komen weer
momenten dat ik alweer in het levende leven met andere dingen bezig ben. Boodschappen, de was, eten koken.
En dit zijn dus de trage dingen, af en toe vind ik een begin van een antwoord. Vaker nog een nieuwe vraag.
Ik ga zoeken, kijken er soms ook voorzichtig over praten en laat ze ook een beetje met rust. Ik merk dat het een thema is dat op een bepaalde manier heel dicht bijstaat, maar nog niet zo goed te pakken is. En het is me gelukt in de afgelopen periode om hier ‘onderhuids’ mee aan de gang te blijven.
Ondertussen foto’s makend, lezend, er soms ook helemaal niet -beuwst- mee bezig te zijn. Op momenten van rust is het er dan ook weer wel.
Het heeft me ook wel wat samengeknepentenen tijd gekost, angstzweet, bang dat het zou verdwijnen, ik het kwijt zou raken, maar steeds ook het gevoel dat ik het niet op mijn snelle-brain en doe manier aan moest pakken.
Voor mij bleef het lange tijd een gevoel geven van ‘gokje’. Zo getraind op resultaat, productie, veel, zichtbaar......... antwoorden, oplossingen......
Nu begin ik met een voorzichtige werktitel lijfelijkheid, wat maakt mij / tot wie ik/ jij ben(t).
Hoe pak je het pakketje uit waarmee je in deze wereld ben aangekomen. Het is in tekst misschien nog een beetje vaag maar het heeft wel een gaaf eerste (?) beeld opgeleverd, en een ‘ding’ , thema, om mee verder te gaan.
Hoe zit het de verschillen en overeenkomsten tussen mij en de ander, en hoe je in je leven, je lijf groeit, je wordt wie je in potentie bent,
en hoe zit het nu in deze tijd waarin er zoveel 'ideale' beelden, voor(?)beelden aan ons voorbij komen..... stof tot nadenken en verder doen voor mij
Subscribe to:
Posts (Atom)